Only the Dutch can do that!
Door: Phylicia Holtz en Jolanda van Keizerswaard
Blijf op de hoogte en volg Phylicia en Jolanda
18 Juli 2010 | Italië, San Martino Siccomario
Ciao Ciao!
We zien de zon weer schijnen! Na wat lastige stukken gefietst te hebben en flink afzien schijnt het zonnetje in ons hoofd ook weer.. We zijn op dit moment namelijk in San Martino en hoeven nog maar 2 dagen te fietsen van hier naar ROMEEEE! yeaaaahhhhh.. en dat terwijl we nog 4 dagen hebben, dat betekent inderdaad nog 2 rustdagen!! Dolle pret!
Vanaf Florence, wat echt schitterend was! zijn we naar Greve gefietst. Wat ons gelijk herinnert aan een moment dat het onweerde in ons hoofd =p
We hadden geen zin om verder te fietsen, we hadden de tijd (in dagen) dus dachten we doen het rustig aan en zoeken hier een agriturismo (bed&breakfast). Zo gezegd zo gedaan, alleen dan met wat tegenspoed.
We kwamen in Greve en het was heel simpel. We hoefden alleen maar een bordje te volgen 'San Remo, Agriturismo'. Allora, wij het bordje volgen, een klein beetje omhoog. Maar we dachten, hij heeft tenminste een zwembad dus die kleine helling zetten we wel even door.. Uiteindelijk was dit voor ons een klim van 2,5 uur (eerder wilden we niet terug, want ja wie weet lag het opeens na de volgende bocht..)
Onderweg zelfs nog bij een huis aangebeld of we daar de tent op mochten zetten. Gelukkig begreep ze ons niet helemaal want van dat idee was ze volgens ons totaal niet gediend.. Niet eens water gehad, en wel weer op de fiets. Nja, naast de fiets omhoog gestapt.
Blij, blij, BLIJ dat we waren toen we het eindelijk bereikt hadden.
Is het eerste wat we horen: Buon Giorno, no rooms, it is full. WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAATTTTT?! (Phyl gooide zelfs boos dr fiets op de grond). Dit was echt ongelovelijk. Totaal van de route af, 2,5 uur geklommen om te horen te krijgen dat het vol is. En we mochten daar ook niet eens onze tent opzetten..
Na 30 min gefrustreerd van het uitzicht 'genoten' te hebben, toch besloten na een hotel 100 m terug te gaan.
Hier werden we aangesproken door een Engelse dame die ons vertelde dat het appartementjes waren, waarvan zij de kleinste hadden voor 100 euro per nacht. Ook geen oplossing dus en de eigenaar was ook niet aanwezig. Hier WEL koud water gehad (van de Engelsen moet je het maar hebben!!) En toen toch maar besloten helemaal naar beneden terug te gaan. (recordtijd: 5 min.)
Uiteindelijk nog 2x: 'sorry, we are full' te horen hebben gekregen een B&B gevonden!! Erg frustrerend dus allemaal.. en die splugenpas hebben we inmiddels dus wel ingehaald ;)
De volgende dag naar Siena gegaan (ook prachtig. zowel de route als de stad zelf). Hier weer maar vertrouwd een camping opgezocht met een rustdagje (zwembad gehangen en stiekem toch geshopt....).
Vervolgens zijn we nog een paar dagen door de heuvels gezwoegd. Van Siena naar Trequanda, van Trequanda naar Chiusi. Dat brengt ons gelijk bij het volgende avontuur. Hier wilden we namelijk naar een camping gaan, bleek die niet meer te bestaan. Het huis van de restauranteigenaresse, waar we de weg gingen vragen, staat nu namelijk op die plek.
Wel was zij zo aardig een vriend te bellen voor een slaapplek bij een B&B waar gelukkig nog plaats was. 'Is eighttee euro okay?'. '18? Si, si, si!'. Wij onze bagage in haar auto gelegd en we hoefden haar alleen maar te volgen.
Ja, jullie raden het al. Vrouw weg, bagage weg...
Nee, die flitste alleen maar even door ons hoofd..!! Ze bracht ons veilig en wel bij ons slaapadresje wat dus niet 18 euro was, maar eighty, 80!! Afijn, het was weer een lekker bed, met vriezer, dus volgende dag koud drinken.
De dag daarna onze weg vervolgd naar Bagnoregio. Hier begon de zon voor ons weer te schijnen, we hadden namelijk een langere afstand dan gepland afgelegd. Echter kwamen we toen weer bij een agriturismo die vol zat. Deze Italianen waren wel zo vriendelijk dat we onze tent daar op konden zetten. Er was 1 voorwaarde, dat we in hun restaurant zouden dineren en dat zou 25 euro pp zijn. Prima!
We kregen een 4 gangen diner. aperitivo: van alles en nog wat.. was lekker! 1e gang: Fresh pasta, grilled: Lasagna dus! Hier haakte Phyl af. Er heeft iets in de lasagna gezeten waar Phyl allergisch voor is en zat vervolgens met jeuk, buikpijn en misselijkheid aan tafel en heeft vervolgens de rest van de avond liggen overgeven. Voor Jo ging het diner gewoon verder en kwam de 2e gang: aardappelpartjes met wild pork en als desert Tiramisu met een Italian caffe (espresso) als afsluiting. Daarna is ze keurig voor Phyl gaan zorgen..
En nu zitten we hier. Wedereom een B&B omdat we wederom niet meer verder konden, mede door de zieke nacht van Phyl.
Morgen naar lago di bracciano en daar weer een rustdaggie!
Weer hartstikke bedankt voor alle positieve reacties. Onderweg krijgen we ze ook veel van wielrenners en gewoon burgers. En we moeten nog steeds elke keer zo lachen als we de hele dag heuvel op en af zijn gefietst en we aan het eind van de dag vragen waar de supermarkt is ze dan zeggen: oh dat is 1 km rechtdoor, maar wel omhoog hooor.. Alsof we dat na wat we tot nu toe al gefietst hebben niet halen.. hahaha LOSERS.
Oh en we hebben nog nieuwe bijnamen.
Jo: Testa Rossa (roodhoofd)
Phyl: over de testa (die kunnen jullie zelf wel bedenken!!) Haha
Ons volgende berichtje zal wel vanuit Rome zijn.. wij zien er naar uit!
Liefs
Oeps, bijna vergeten onze titel uit te leggen. Toen we net hier bij het B&B aankwamen, zaten er twee Duitsers buiten die wel Engels praten.. Ze vroegen ons waar we vandaan kwamen op onze overbelade fietsen. Toen we vertelden dat we vanuit Nederland kwamen en naar Rome toegingen. Kwam de overtuigende reactie: 'ONLY THE DUTCH CAN DO THAT!'
wij: TROTS
We zien de zon weer schijnen! Na wat lastige stukken gefietst te hebben en flink afzien schijnt het zonnetje in ons hoofd ook weer.. We zijn op dit moment namelijk in San Martino en hoeven nog maar 2 dagen te fietsen van hier naar ROMEEEE! yeaaaahhhhh.. en dat terwijl we nog 4 dagen hebben, dat betekent inderdaad nog 2 rustdagen!! Dolle pret!
Vanaf Florence, wat echt schitterend was! zijn we naar Greve gefietst. Wat ons gelijk herinnert aan een moment dat het onweerde in ons hoofd =p
We hadden geen zin om verder te fietsen, we hadden de tijd (in dagen) dus dachten we doen het rustig aan en zoeken hier een agriturismo (bed&breakfast). Zo gezegd zo gedaan, alleen dan met wat tegenspoed.
We kwamen in Greve en het was heel simpel. We hoefden alleen maar een bordje te volgen 'San Remo, Agriturismo'. Allora, wij het bordje volgen, een klein beetje omhoog. Maar we dachten, hij heeft tenminste een zwembad dus die kleine helling zetten we wel even door.. Uiteindelijk was dit voor ons een klim van 2,5 uur (eerder wilden we niet terug, want ja wie weet lag het opeens na de volgende bocht..)
Onderweg zelfs nog bij een huis aangebeld of we daar de tent op mochten zetten. Gelukkig begreep ze ons niet helemaal want van dat idee was ze volgens ons totaal niet gediend.. Niet eens water gehad, en wel weer op de fiets. Nja, naast de fiets omhoog gestapt.
Blij, blij, BLIJ dat we waren toen we het eindelijk bereikt hadden.
Is het eerste wat we horen: Buon Giorno, no rooms, it is full. WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAATTTTT?! (Phyl gooide zelfs boos dr fiets op de grond). Dit was echt ongelovelijk. Totaal van de route af, 2,5 uur geklommen om te horen te krijgen dat het vol is. En we mochten daar ook niet eens onze tent opzetten..
Na 30 min gefrustreerd van het uitzicht 'genoten' te hebben, toch besloten na een hotel 100 m terug te gaan.
Hier werden we aangesproken door een Engelse dame die ons vertelde dat het appartementjes waren, waarvan zij de kleinste hadden voor 100 euro per nacht. Ook geen oplossing dus en de eigenaar was ook niet aanwezig. Hier WEL koud water gehad (van de Engelsen moet je het maar hebben!!) En toen toch maar besloten helemaal naar beneden terug te gaan. (recordtijd: 5 min.)
Uiteindelijk nog 2x: 'sorry, we are full' te horen hebben gekregen een B&B gevonden!! Erg frustrerend dus allemaal.. en die splugenpas hebben we inmiddels dus wel ingehaald ;)
De volgende dag naar Siena gegaan (ook prachtig. zowel de route als de stad zelf). Hier weer maar vertrouwd een camping opgezocht met een rustdagje (zwembad gehangen en stiekem toch geshopt....).
Vervolgens zijn we nog een paar dagen door de heuvels gezwoegd. Van Siena naar Trequanda, van Trequanda naar Chiusi. Dat brengt ons gelijk bij het volgende avontuur. Hier wilden we namelijk naar een camping gaan, bleek die niet meer te bestaan. Het huis van de restauranteigenaresse, waar we de weg gingen vragen, staat nu namelijk op die plek.
Wel was zij zo aardig een vriend te bellen voor een slaapplek bij een B&B waar gelukkig nog plaats was. 'Is eighttee euro okay?'. '18? Si, si, si!'. Wij onze bagage in haar auto gelegd en we hoefden haar alleen maar te volgen.
Ja, jullie raden het al. Vrouw weg, bagage weg...
Nee, die flitste alleen maar even door ons hoofd..!! Ze bracht ons veilig en wel bij ons slaapadresje wat dus niet 18 euro was, maar eighty, 80!! Afijn, het was weer een lekker bed, met vriezer, dus volgende dag koud drinken.
De dag daarna onze weg vervolgd naar Bagnoregio. Hier begon de zon voor ons weer te schijnen, we hadden namelijk een langere afstand dan gepland afgelegd. Echter kwamen we toen weer bij een agriturismo die vol zat. Deze Italianen waren wel zo vriendelijk dat we onze tent daar op konden zetten. Er was 1 voorwaarde, dat we in hun restaurant zouden dineren en dat zou 25 euro pp zijn. Prima!
We kregen een 4 gangen diner. aperitivo: van alles en nog wat.. was lekker! 1e gang: Fresh pasta, grilled: Lasagna dus! Hier haakte Phyl af. Er heeft iets in de lasagna gezeten waar Phyl allergisch voor is en zat vervolgens met jeuk, buikpijn en misselijkheid aan tafel en heeft vervolgens de rest van de avond liggen overgeven. Voor Jo ging het diner gewoon verder en kwam de 2e gang: aardappelpartjes met wild pork en als desert Tiramisu met een Italian caffe (espresso) als afsluiting. Daarna is ze keurig voor Phyl gaan zorgen..
En nu zitten we hier. Wedereom een B&B omdat we wederom niet meer verder konden, mede door de zieke nacht van Phyl.
Morgen naar lago di bracciano en daar weer een rustdaggie!
Weer hartstikke bedankt voor alle positieve reacties. Onderweg krijgen we ze ook veel van wielrenners en gewoon burgers. En we moeten nog steeds elke keer zo lachen als we de hele dag heuvel op en af zijn gefietst en we aan het eind van de dag vragen waar de supermarkt is ze dan zeggen: oh dat is 1 km rechtdoor, maar wel omhoog hooor.. Alsof we dat na wat we tot nu toe al gefietst hebben niet halen.. hahaha LOSERS.
Oh en we hebben nog nieuwe bijnamen.
Jo: Testa Rossa (roodhoofd)
Phyl: over de testa (die kunnen jullie zelf wel bedenken!!) Haha
Ons volgende berichtje zal wel vanuit Rome zijn.. wij zien er naar uit!
Liefs
Oeps, bijna vergeten onze titel uit te leggen. Toen we net hier bij het B&B aankwamen, zaten er twee Duitsers buiten die wel Engels praten.. Ze vroegen ons waar we vandaan kwamen op onze overbelade fietsen. Toen we vertelden dat we vanuit Nederland kwamen en naar Rome toegingen. Kwam de overtuigende reactie: 'ONLY THE DUTCH CAN DO THAT!'
wij: TROTS
-
18 Juli 2010 - 15:20
Judith:
Klinkt allemaal super meiden. Heel veel succes die laatste twee dagen, dat wordt voor jullie appeltje eitje ;) Kus uit een zonnig Utrecht -
18 Juli 2010 - 15:23
Gregor:
Heee meiden das een snelle afdaling zeg 5 min.....ben nu al een beetje trots op jullie over 2 dagen ben ik mega trots op jullie houd alles nog even koel tot je er ook écht bent...
succes de laatste 2 dagen.
Gregor -
18 Juli 2010 - 16:45
Ruud En Anita:
Lieve meiden,
Wat een geweldige berichten weer! Leuk jullie net gesproken te hebben op msn. Lang leve Marit haar laptop :) Sterkte met de laatste km maarja... dat moet nu niet meer moeilijk zijn na alles wat jullie hebben beleefd. want: ONLY THE DUTCH CAN DO THAT! Wij morgen "proberen" met ELECTRISCHE fietsen een bergJE te beklimmen!
Hele dikke kus uit een zonnig en heet Frankrijk waar wij volop genieten! -
18 Juli 2010 - 16:46
Marit En Fleur:
Chickie's!
Whajooooooooow... jullie zijn echt super top! En wat een leuke verhalen! En uhm... ik bedoel wij worden al chaggerijnig als we bij het zwembad zijn en iets vergeten zijn dus terug moeten lopen op de bergen hier! Heel veel plezier en succes nog!! En tot snel!!
Dikke kus Marit en Fleur -
18 Juli 2010 - 17:44
Carla Bollinger:
heeej meiden
wat ben ik trots op jullie, en houd het hoofd nog even koel he.
toy toy toy voor de laatste loodjes.
liefs Carla -
18 Juli 2010 - 18:11
Jacqueline:
wat een mooie verhaal weer.en de foto,s wat zijn die mooie.nog twee dagen en dan zijn jullie in rome geweldig gewoon.hou het nog even vol maar dat zal we lukken nu je zo dicht bij bent.
groetjes jacqueline -
18 Juli 2010 - 19:33
Vincent:
haha, arme jullie, dat hele eind omhoog en dan blijkt t vol te zitten! maar goed, als k zo naar die foto's kijk lijkt t me niet heel erg om wat langer rond te fietsen. veel succes nog!
vincent -
18 Juli 2010 - 20:11
Tante Marga:
Hai lieve kanjers,
Ik geloof nog steeds mijn ogen niet, als ik het allemaal lees.
Vind het onvoorstelbaar, maar de foto's zijn een waarlijk mooie getuigenis!
Heel veel sterkte met de laatste loodjes! Het gaat helemaal goed komen.
Voor mij zijn het niet "alleen de nederlanders kunnen het". Maar HEEEEEEL WEINIG nederlanders kunnen het!!!:)
En toevallig ben ik daar een bekende van, JA!
Kortom: ik ben beretrots op jullie!
Dikke kus, tante Marga -
18 Juli 2010 - 21:42
Jelte.:
Lieve schatten, Testa Rossa en Over de Testa.
Geweldig. Beetje jammer van zo'n vriendelijke vrouw die je toch even 60 Euro armer maakt, maar gelukkig weer wel je bagage retour.
En wat een prachtige foto's erbij. Schitterend.
Ben toch ook wel een beetje blij dat ik er niet bij ben, het meefietsen dan, terwijl ik er toch wel bij zou willen zijn.
Geniet nog even van het laatste stukje.
Jullie redden het.
TOP.
Groeten en kusjes en tot het volgende verslag. -
19 Juli 2010 - 07:20
Flexgirls:
Go Girls, die laatste 2 dagen zijn natuurlijk een peuleschilletje! Effe bijkomen en weer lekker komen flexen :-)) Toppertjes! -
19 Juli 2010 - 09:26
Oma Aduh:
Ben echt geschrokken van dat zwarte stukje(tekstloos gedeelte).,
maar weer blij dat het toch weer goed is gegaan. Yes we are DUTCH.
Nog even volhouden lieverds en tot weer in Nederland. muuuaaah oma Son/Rin. -
19 Juli 2010 - 19:06
Brenda Van Zanden:
Hallo dames, Jeetje wat hebben jullie al een top prestatie neegezet. Petje af hoor!!!
Geniet lekker als jullie eenmaal in Rome zijn.
Ik ga morgen even lekker op mijn gemakkie al jullie verhalen lezen.
Jouw moeder Saar vertelde me over de site.
Nog heel veel sterkte met de laatste loodjes.
Liefs van Brenda
-
19 Juli 2010 - 21:03
Jacko Buijze:
Als ik dit allemaal lees droom ik weer weg naar een ver verleden. Aankomst bij een niet afgebouwde jeugdherberg. Typisch Italie. Je kunt je eraan ergeren, je kan ervan genieten. Doe dat na de zweetdruppels. En wat zul je nagenieten als dit achter de rug is. Super! -
20 Juli 2010 - 22:17
Laura W.:
Hee meiden,
Ja zal je altijd zien in de laatste paar loodjes zit het ineens tegen, naja je kon ff uitrazen op de terugweg (5 minuten is snel joh!!). Ben beniewd hoe jullie het de komende dagen doen & wees maar trots, jullie hebben het wel gedaan! Helemaal super & succces met de laatste kilometertjes!!
p.s. jullie zijn al behoorlijk bruin geworden zeg, te zien aan de fotos!
x. -
21 Juli 2010 - 19:51
Herma De Ruigh:
Jullie zijn kanjers! Toch doorzetten ondanks allerlei tegenslag.Maar ook erg avontuurlijk lijkt mij zo. Wees maar trots op "Only the dutch GIRLS can do this" En nu op naar de laatste loodjes. Veel succes! Liefs van Herma, de moeder van Christine de Ruigh.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
